Si Udog, ang Lagalag na Paniki

Siya si Udog, isang white-winged vampire bat. Galing sa Brazil ang mga magulang niya, dinala sa Tsina ng tatlong negosyanteng Intsik. Inalagaan ang mga ito sa isang ga-kuwartong hawla, kung saan sila namatay at kung saan siya isinilang.

Nang nakalilipad-lipad na siya, binili siya ng isang turistang Bumbay, saka ikinulong sa ga-telebisyong hawla. Pinaiinom siya nito lagi ng dugo ng kung ano-anong hayop— manok, baboy, daga, baka— para lang mabuhay.

Di niya alam kung bakit, pero sukang-suka siya mga ipaiinom nito sa kanya. Parang may mali. At parang lagi siyang hinang-hina.

Minsan, nilinis nito ang hawla niya. At pagkabukas na pagkabukas nito ng pinto, bigla siyang lumipad. Mabilis. Nakawala siya!

Lipad, lipad. Napakasaya niya. Sa wakas, malaya na siya. Naglagalag siya, naglagalag nang naglagalag. Lipad, lipad.

Hanggang sa nakarating siya sa Iraq. Gabi noon. At nang may nakita siyang Iraqi, kinagat niya agad ito sa leeg. Masarap ang dugo nito! Di hamak na mas masarap kaysa sa mga ipinakakain sa kanya sa hawla. Pero parang may mali pa rin.

Inulit niya ‘yon sa ibang Iraqi. Ganoon din, masarap. Pero parang may kulang. Kaya naisip niyang lumayo pa. Lipad, lipad. Nakarating siyang Afghanistan. Tinikman niya ang dugo ng mga tao roon. Masarap, mabango, pero parang may kulang pa rin. May hinahanap pa rin siya. Kaya naglagalag uli siya. Lipad, lipad. Nakarating siya sa Pilipinas. Tinikman niya ang dugo ng Pilipinong namamangka. Malinamnam, pero ganoon na naman, parang may kulang. Kaya naglagalag uli siya. Lipad, lipad.

May nakita siyang barko sa Karagatang Pasipiko, at kinagat niya sa leeg ang isang sundalong Amerikano. Kakaiba ang lasa ng dugo nito. Kalasa ng dugo ng Pilipino. Kalasa ng dugo ng Iraqi. Kalasa ng dugo ng Afghanistani. Naadik siya sa lasa niyon. Napakasarap!

At sa wakas, nahanap na rin niya kung ano ang kulang.