Deadlines

Kung natabunan na

ng laksang papel,

sa kanlong ng nabubuong yungib

sa ilalim ng dilim,

sarili ay suriin.

Maririnig na

ugong na ng makina

ang tunog ng buntong-hininga,

madaramang daliri na ng relo

ang sariling hintuturo—

patulis at may nguso.

At kung masisilip

ang sarili sa salamin,

dagling mababatid,

ang mga matang

dati-rati’y maningning,

ngayon ay walang

kabitu-bituin.

Keychain

May salaysay itong munting sining

na sa bag ay lalambi-lambitin.

Maaaring sagisag ng sarili,

paraan ng pagsigaw sa mga bagay

na hindi pa rin masabi.

Maaaring payak lamang na hilig,

paris ng tanawing laging iniibig.

Maaaring abot ng kaibigan—

ng dating kaibigan—

na lumamig na ang pagmamahal,

at ang pagpapasalubong paminsan-minsan,

pabalat-bunga na lamang.

Kape

Batid kong sa ngalan na lamang ng pagsasama

ang patitimpla mo

sa akin ng kape kung umaga.

Isinasabay sa kape ng mga bata,

sapagkat ayaw nating mapaso

ng kanilang pag-uusisa.

At batid kong batid mo,

sa ngalan na lang din

ng pakikisama ang pag-inom ko.

Hindi malayo sa ating hapunan

na kinakain natin nang mekanikal

kaya walang bango at linamnam.

Kaya ba sila lumilikha

ng rabaw na mapag-uusapan,

ramdam nilang nanduduro

ang katahimikan?

At hindi ko alam kung iyong nababatid,

iniinom ko ang kape

kung wala nang init.

Para sanayin ang sarili, marahil

sa dati ay ganap mong pag-ibig

ngunit malaon nang lumamig.

Parikala

Pinuno natin

ng pader ang paligid,

saka tayo ngayon naghahanap

ng lumilipad na pag-ibig.

7/4/17

2-14 n.g.

Matamlay na ang mga tindang

pumpon ng bulaklak.

Nalulusaw na ang mga tsokolate

at bagsak na ang presyo

ng ibinebentang mga lobo.

Gusto nang umuwi ng tindera,

na dumadalas na ang pagpikit

at sumisigla ang paghikab.

Mangilan-ngilan na lang

ang magkasintahang naglalakad

nang magkahawak-kamay

o magkaakbay.

May ilan pa ngang nag-aaway.

Maluwag na sa mga lansangan,

madali nang makahanap

ng masasakyan.

Tinatanggal na ng espesyal na araw

raw

ang ipinahid sa kanyang kolorete,

itinatanghal ang mukhang

walang ipinag-iba sa karaniwan.

Bukas, lanta na ang mga rosas.

Bulok na ang mga talulot

na matatapak-tapakan sa daan.

Nito natin balikan

ang kailangan nating pagmamahalan.

Neutral

Mukha ko ang aking nakita

sa mukha ng batang

nilalangaw sa kalsada,

ipinagpipilitang

nagtutulak ng droga.

Mukha ng aking ina,

kapatid at ama,

ang aking nakita

sa pumapalahaw niyang

mga kapamilya.

Wala akong sakit,

wala akong sabit.

At malinaw sa aking

marungis

ang mga walang imik.

Sa mukha nila

ko ayaw na makita

kahit ang kalahating pares

ng aking mga mata.

Suwail

Pantas kang isinakdal

nitong lipunang pyudal

na hindi nakauunawang

may dunong ang mga paslit,

nagpapalagay na laging tiyak

at iisa lamang ang tamang landas.

Hindi maaaring suriin, kuwestiyunin—

panlalapastangang salungatin.

At sapagkat nga may karunungan kang

makita ang kamalian sa tradisyon

ang maaaring pagkalunod sa pagpapatianod,

sapagkat batid mong ang lagusan

tungong paglikha at pag-unlad

ay ang madilim na yungib

ng pagsusuri’t pangangahas,

at sapagkat may tapang kang sumalungat,

hinatulan ka nilang ibilanggo.

Saka ipinamalita sa lahat

na nakatatakot kang kriminal.

Huwag pamarisan,

huwag na huwag lalapitan.

Hayaan mo at darating din ang araw.

Makikita nilang ang kabuluhan ng karunungan

ay nasa balikat ng pagsusuri at tapang,

taglay nilang nagtatagumpay

nilang kailangan ng sanlibutan.

Palawigin pa ang iyong pasensiya.

Tandaang matagal na silang

naagnas sa bilangguan

ng sariling

kaduwaga’t kakitiran.

1/18/17

Kung Bakit Mali ang Laging Makiangkop

Marahil,

kung ating buburahin

ang salitang pakikibagay,

katagang pagkaligaw

ang talagang nakalagay.

10/10/17

Nektar

Sinisipsip ko dati

ang katas ng bulaklak.

Mabango, malinis, matamis.

Mula na sa ilahas na bulaklak

ang sinisipsip kong nektar.

Hindi matamis,

hindi ko tiyak kung malinis.

Ngunit laging nakakagigil,

laging nakakabaliw.

Ito ang Araw-Araw Kong Dinaraanang Lansangan

Ito ang araw-araw kong

dinaraanang lansangan.

Maya bata pa ring

nagkakalkal ng basurahan

at naroon pa rin

ang matandang nilalangaw,

naghihintay na lang

ng kamatayan.

Nakabandera pa rin

sa mukha ng pahayagan

ang mga larawan

ng kawalang-katarungan.

Ito ang araw-araw kong

dinaraanang lansangan.

Marami ngayong

nagtitinda ng tsokolate,

lobo, bulaklak.

Ngunit wala pa ring

namamahagi

ng pagmamahal.

2/14/17

Komoditing Pag-ibig

Narito na tayo sa panahong

nasa hula ng mga pilosopo,

ang siglong

itinitinda ang mga puso.

Ito na ang laman ng jingle sa radyo,

ang kuwento

ng mga patalastas sa tv,

ang isinisigaw

ng mga tindera sa palengke.

Lagi lang mag-ingat sa paggamit.

Hindi dekalidad

ang kanilang materyal.

Sa sandaling dumulas

sa kamay,

pupulutin sa lapag

nang basag-basag.

2/12/17

Kumusta

Wala nang bigat

ang ating kumustahan;

tuldok ang katumbas

ng sagot na okey lang.

2/19/17

Subukan Mong Bumangon, Isang Hatinggabi, at Pagmasdan ang Nahihimbing Mong mga Magulang

Minsan, isang hatinggabing

hindi ka binibisita ng antok,

subukan mong bumangon.

Puntahan sa tahimik na salang

nag-anyong silid-tulugan

ang iyong mga magulang.

Marahan, buksan mo ang ilaw.

Payapa silang pagmasdan.

Sa simula, maiingayan ka

sa kanilang hilik.

Hanggang makasanayan

ng iyong tainga, kalaunan.

Ganito ang huni

ng mga kuliglig.

Ganito ang himig

ng gabing tahimik.

Pakinggan pang maigi.

Unti-unti mo na bang naririnig

ang kanilang mga lungkot

pangamba, pangungulila at takot?

Na sa bawat araw ka nilang kapiling

ay hindi nila naisatinig.

“Anak, maraming tumutumba sa kalsada,

umuwi ka nang maaga.”

“Malapit na kaming mawala

ng iyong ama.

Matuto ka nang tumindig

sa sarili mong mga paa.”

“Anak, magawa mo pa kaya kaming abut-abutan

kung humayo ka na’t

magtayo ng sariling tahanan?”

Sa nakalilis at tastas

nilang salawal at mga manggas,

masdan mo ang kanilang

lumalaylay nang balat,

mga kalamnang

nagdamit sa iyo, nagpaaral.

Ilang taon pa ang kanilang itatagal?

Ilan na lang sa kanilang pangarap

ang tutulong ka sa pagtupad?

Masdan mo ang kanilang mukha.

Hindi. Hindi sila ganyan katanda

sa iyong gunita.

Hindi na ikaw ang iyaking bata

at hindi na sila ang matitikas

malalakas mong magulang.

Sasapit ang isang umaga,

hindi ka na makaririnig

ng kahit anong payo o sita

mula sa kanila.

Muli, marahan

patayin mo ang ilaw.

Pumikit.

Hintayin ang bibisita sa iyong

mapanglaw na panaginip.

1/10/17

Kakaibang Hayop ang Batas sa Aming Bayan

Kakaibang hayop

ang batas sa aming bayan.

May pangil kung minsan,

wala kadalasan.

Ngunit anu’t anuman,

ang tiyak

kaming mahihirap lang

ang kanyang kinakagat.

1/18/17

Mangga

May mga kuwentong

tulad ng mangga,

pilit pinipitas, iniaasa

sa kalburo ang lahat.

Magkasamang ibabalot sa diyaryo

ang kuwento at kalburo.

Mapapangiti rin sa tamis

ang sinumang kakain,

ngunit maghahambing

at may hahanap-hanapin.

Dahil sadyang iba pa rin

ang manggang

hinog sa puno nang pitasin.

7/4/17

Buwan ng mga Puso

Pebrero na, kaibigan,

at may mga paslit pa ring

nangangalkal ng basurahan,

naghahagilap

ng kahit anong

pampakalma sa tiyan.

May inaagawan pa rin tahanan.

May inosenteng natatagpuang patay,

habang ang katarungan

nasa kung saan pa ring taguan.

Nasa tokador pa rin marahil

ng mayayaman.

Marami pa ring

pinagkakaitan ng karapatan.

Pebrero na, kaibigan.

Ito ba ang sinasabi mong

buwan

ng pagmamahalan?

2/12/17

Berso 2-17

Lilipad

ang mga lobo, tsokolate

bulaklak

ngunit hindi

ang pagmamahal.

Hindi na bata

ang ating pangunahing tauhan.

Malinaw na sa kanya

ang kahulugan

ng pagmamahal.

Sa ganitong araw,

wala na siyang pakealam.

2/12/17

Kaning-Lamig

Marami itong pinagmulan,

kapwa natin alam.

Ilang buwan nang

hindi mo ako ipinaghahanda ng almusal.

Laging ulam kagabi

ang baon ng aking katawan,

panlaban

sa maghapong tunggalian.

Nakakawalang-gana ang kaning-lamig,

at nangungulila ako

sa dati ay regular mong sinangag.

Mabango, mainit, masarap.

Bukas, hindi na ako mag-aalmusal.

At sana ay maunawaan,

kung isang araw

sa ibang bahay na maghapunan.

2/25/17

Paniki

Katakutan siya, hindi lamang

sa kawalang-paninindigan;

na kung mananalo sa laban

ang mga lumilipad,

sasabihing siya ay ibon

sapagkat may mga pakpak;

na kung mananalo ang mga hayop

na apat ang paa

ay lalapit sa leong hari ng gubat,

sasabihing apo siya ng daga

ituring siyang kasangga.

Pangilagan siya,

hindi lamang dahil

lumilipad siyang hunyango.

Higit, sapagkat nabubuhay siya

sa pag-inom ng dugo.

2/25/17

Doktorado

Ito at hindi ang esensiya

ang lagi niyang ibinabandera,

kada may miting, sa bawat klase

sa kada pagpapakilala.

Ito at hindi ang esensiya,

ilang dekada na

ang nagpapakilala sa kanya.

Lisensiyang hindi nakapagbigay

sa kanyang buhay ng saysay.

Sapagkat papel lang na naiwan,

tuluyang natabunan

nang siya ay mamatay.

3/4/17

Dekano

Huwag isiping wala siyang dunong,

hindi karapat-dapat sa kanyang posisyon

at digri at politika lamang

ang naghatid sa kanya sa tugatog.

Laging tingnan ang kapangyarihan

at dahas ng pagkakagulang.

Tingnan ang kabilang anggulo.

Kagaya nito, maaaring nang una

ay kaparis ka niya

inaapawan ng pangarap at ideya.

Ngunit naduwag sa mga panginoon

at mga pumapanginoon,

natakot sa hindi patas na kompetisyon.

Kaya ipinalingkis ang sarili sa sistema.

Lagi siya ngayon sa opisina,

nabubuhay sa pagpirma.

Hindi na siya guro

ngunit ang gaya niyang Senyor Pasta

ay marami sa iyong ituturo.

3/6/17

Sekretarya

Angkop lang sa kanya ang ngalan

ng kanyang responsibilidad,

sapagkat may lihim sa pagitan

nila ng pinakamataas.

Labas sa tanggapan,

sa ibang lugar matatagpuan.

Bakit mababagabag?

Wala siyang kasalanan

kung sa kanya natagpuan

ang hindi masumpungan ng naghahanap.

Hagdan ito sa mas maluwag na buhay,

sa gabi-gabing pag-ibig

at nakababaliw na halinghing.

Ngunit hindi na raw lihim an lihim

kung tatlo na ang nakababatid.

Ilang buwan na nga ba siyang

hindi dinaratnan?

Tatlo na yata

sila ngayong nakaaalam.