Mekanikal

Kanina, nang lampas

dose oras na sa opisina,

natabunan ng papel,

nag-iisa,

may narinig akong

mahinang ugong ng makina.

Hinawi ko ang kurtina,

walang dumaraang sasakyan

sa malapit na kalsada.

Walang naiwang gadget sa silya,

sa mesa, istante o mesita.

Ilang araw na akong

nakatira sa opisina.

Gabi-gabing mag-isa.

Hinlalato ng relo ang mga mata.

Ito ba ay tunog

ng aking hininga?

10/14/16

Tugon

Ihihingi ko pa rin ng paumanhin

ang hungkag kong ganti

na “Ok lang,”

wala ni bahagyang ningas,

sa pangungumusta mong

biglang nagparamdam

kaninang

meron kang kailangan.

10/6/16

Titser

Marami tayong papel.

At isa na nga rito,

matabunan ng papel.

10/10/16

Sound (T)rip

May mga musika

na isasalba ka

sa parusa ng kalsada.

May mga musika na

pasasagasaan ka

sa harurot ng alaala.

10/11/16

Libro

Huwag sanang isiping

madamot ako.

Mga munti kong piraso,

itong hinihiram mo.

Ako ang napupunit

tuwing isinasauling gulanit.

Ako ang nasusugatan,

tuwing natutuklasang

may mantsang naiwan.

Huwag sanang isiping

ito ay pagkamakasarili.

Mas nais ko ang pang-uring

umiibig

kaya namimili, nag-aatubili.

10/6/16

Pahina

Merong pagkakataong

sa pagbuklat sa libro,

siyang mababasa mo

ay munti mong piraso.

10/6/16

Humahaba ang Tulay sa Ating Pagitan

Nakatitiyak na ako, kaibigan,

humaba ang tulay sa ating pagitan.

Tulad ng halos lahat,

nagsimula tayong may pader sa pagitan.

Manipis, hindi kataasan.

At aksidente,  atin itong nabutasan.

Noon tayo nagkakitaan.

Hanggang lumaki ang guwang

at gumuho itong harang.

Pero, maaari rin akong

maging higit na romantiko

sa paglalarawan,

sabihing ganito ang tadhana,

lumilikha ng paraan.

Hindi ko alam, kaibigan,

kung papaanong ang matatag na tulay

na nag-uugnay sa ating dalawa

ay tila nanghina, humaba.

Hindi ako naniniwala noong simula

sapagkat sa akin, mito lang ang ganito

nabubuhay sa mga kuwento

sa mga pelikula

sa mga salaysay

ng ating mga magulang.

Pero ngayong tayo na ang nasa edad

na siya namang magsasalaysay

nakatitiyak na ako.

Humaba ang tulay sa ating pagitan.

At batid kong maraming sanhi,

at hindi sa pagmamalaki,

hindi ko iyon maihihingi ng paumanhin.

Sapagkat iyon ay mga anak lamang

ng ating pagkakaiba

ng pagiging abala

at pagkakaroon ng distansiya

ng pangangailangang saglit na mang-iwan

para sa mga pangangailangang

dikta ng lipunan.

Ngunit nais kong humiling,

at malakas ang aking paniniwalang

bilang magkapatid, magkaibigan

hindi ito kalabisan.

Kahit humaba pa ang tulay

sa ating pagitan,

humina, na parang mawawalan ng tatag,

tumaas, maging nakalulula

tatawid pa rin ako nang paulit-ulit.

At sana, ganoon ka rin,

dahil napakabigat sa aking dibdib kung hindi.

Kahit sa gitna nitong tawiran,

katagpuin mo ako, kaibigan.

Huwag nating hayaang

bumalik sa harang

itong tulay na ating inalagaan.

10/10/16

Academic Store

Pumila siya

sa mahabang pila sa kahera.

Gaya niya

pinakamahal na paninda

ang bibilhin nila—

diploma.

10/9/16

Halloween

Tayo rin mismo

ang eskultor ng mga multo,

sa sinasabi nating

supling ng dilim,

kampon ng demonyo.

Binubuhay natin

ang mga nilalang sa mga mito

sa mga alamat—

manananggal, kapre, aswang

mangkukulam, nuno, tikbalang

sigbin, tiyanak, mambabarang—

hindi para isalba

sa kutsilyong kuko ng mga makina;

hindi para manatili sila

sa ating kultura, sa ating haraya.

Kundi sa duwag

at makasariling dahilan.

May personal

at kolektibong tayong mga aswang—

na hindi na nga matakbuhan,

hindi pa matitigan.

11/1/16

Apartment

Pinipilit mong maniwalang

may ekwalidad sa kamatayan,

espesyal na uri ng pagkakapantay-pantay,

na sa huling hantungan

walang mahirap, walang mayaman.

Pinipilit mong maniwalang

may mga bagay

na hindi saklaw

ng lupit, ng sama, ng saklap—

ng lipunang walang habag.

Nakikipagbuno ka sa pagkabagot.

Hinihintay maupos

ang mumurahing kandila

sa apartment na libingan

ng iyong ina,

samantalang nakatingin ka

sa pamilyang nangakapustura

sa musuleong putting-puti ang pintura

at nalulusaw

ang mga ice cream na Magnolia.

11/1/16