Tama ka, mula noon, hanggang ngayon
o baka hanggang sa mga susunod na taon
hindi bumaba o hindi bababa
ang pagtingin sa akin ng piso.
Ngunit dapat ko ba ‘yong ikatuwa
o ipagmalaki kaya?
Kung sa kabila ng dating kulay
iba na ang aking katawan
iba na ang mga himaymay ng laman
iba na ang linamnam.
Dapat ko bang ikagalak
ang paulit-ulit nilang pasasalamat
sa aking ginawa o nagawa?
Kung sa kabila ng pananatili ng bango
nawala ang dati kong pagkatao?
Hindi ba’t ang buhay
ay hindi naman hinggil sa mga nakikita
ng mga mata ng iba
kundi sa nararamdaman ng sarili mong
kaluluwa?
Dapat ko ba itong ikatuwa
o ipagmalaki kaya?
Sabihin mo, sa bagong siglo
mga mata na ba nila ang magdidikta
ng kahulugan ng ligaya?
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento