Sumapit Man ang Araw na Iyon

Natatakot akong

sumapit ang araw

na ang ibinubulong, isinisigaw

ng aking mga titik

ay tuluyan nang

hindi pansinin

ng nalilitong mga mata,
daan-daanan na lang

ng nagmamadaling mga paa,
balewalain

ng nag-aapuhap na mga kaluluwa.

Natatakot akong

dumating ang panahon,

ang daigdig

ay maging masyadong abala

upang pansinin pa't pakinggan

sinasambit ng aking mga titik.

Ngunit, marahil,

kung ngayon pa lamang

makabubuo na ako,

makalilikha

ng mga titik

na makikipagbuno sa panahon,

hindi ko ikatatakot ang araw na iyon.

Tuwing Alas-seis Hanggang Alas-nuwebe ng Umaga

Tuwing alas-seis hanggang alas-nuwebe ng umaga,

pag papasok na 'kong eskuwela,

napapansin kong tayuan sa mga bus

biyaheng Cubao at Santa Cruz,

tulakan, agawan, siksikan

sa mga dyip na pa-Monumento't Santa Mesa,

at parang mga pelikula

na hari ng takilya

mga kahon ng Em Ar Ti't El Ar Ti.

Tuwing alas-seis hanggang alas-nuwebe ng umaga,,

masikip ang kalsada

ng NLEX, Mac Arthur at EDSA,

parang may welga

ng mga sasakyan sa Mendiola.

Tuwing alas-seis hanggang alas-nuwebe ng umaga,

nagkakandamalat kasisigaw

mga barker ng dyip

para sa baryang bayad ng tsuper.

Tuwing alas-seis hanggang alas-nuwebe ng umaga,

mas madalas akong makakita

ng mga buwaya sa kalsada,

at sa mabigat na daloy

ng mga sasakyan sa kalsada,

sa nakatutulig na mga busina,

gustong-gusto kong murahin

ang kinakalawang na sistema.

Balita

Ayoko na pong

manuod ng balita.

Ayoko nang makinig
ng radyo.

Ayoko nang magbuklat

ng d'yaryo.

Ayoko nang magbukas

ng tv.

Sawang-sawa na kasi 'ko

sa mga nangyayari,

sa korapsyong sasambulat

uukilkilin, lilitisin

tatangayin ng hangin

sa mga pulis na kriminal

sa pagtaas

ng presyo

ng kuryente, bigas,

pamasahe't petrolyo.

Sukang-suka na 'ko

sa damuhong k'wento

ng maaarteng artista

sa tsismisang walang k'wenta.

Sabihin n'yo na lang po

sa akin

pag natuldukan na

kinakalawang na sistema

pag masa na nasa tuktok

ng tatsulok

tiyak, nagkukumahog

manunuod ako ng balita.

Mag-aral Ka, Anak

Anak, Anak ko,

ipangako mo sa akin

pag nag-aral ka

hindi mo sila gagayahin.

Ayokong matulad ka,

Anak, sa kanila

na palasak at hungkag

ang pangarap.

Anak, mag-aral ka

hindi para sa diploma,

hindi dahil sa Ti O Ar,

dahil sa Recto

p'wede mong ipagawa

mga papel na iyan

ng UP, PUP, Ateneo, La Salle.

Mag-aral ka, Anak,

'wag na upang igalang

ng mapanghusgang lipunan,

dahil minsan,

mas karespe-respeto pa

mga puta

kaysa sa mga may pinag-aralan.

Mag-aral ka, Anak,

para sa iyong mga pangarap,

mag-aral ka,

para sa karanasan,

mag-aral ka,

para sa karunungan.

Dahil ang mga iyan, Anak,
ay hindi mga papel
na naipagagawa sa Recto.

Pagbutihin Mo

Ikaw
na umaalis ng bahay nang maaga

may baon, nakauniporme

kumpleto sa gamit

kuntodo postura

pero di pumapasok sa eskuwela

pagbutihin mo.

Ikaw

na diyos-diyosan

ng mga adik sa DOTA

ngunit parang latak sa eskuwela,

ikaw na

masipag tumanga

kasama ang barkada

pagbutihin mo.

Ikaw

na walang ibang inatupag

kundi makipaglandian

manigarilyo, makipag-inuman

makipagligawan

pagbutihin mo.

Ikaw

na doktor ng pirma

ng iyong mga magulang

at mananahi ng mga gasgas na palusot

pagbutihin mo.

Ikaw
na masipag magbukas ng facebook

ngunit tamad magbuklat ng libro

laging may baong
pulbo't pabango
ngunit laging nanghihiram
ng bolpe't yellow pad

pagbutihin mo.

Pagbutihin mo lang, pagbutihin mo

dahil yakang-yaka
ka pa namang tustusan

ng minamahal

mong mga magulang.

Marami pa namang maititindang gulay

inuuban mo nang nanay.

Marami pa namang pasaherong

maihahatid-sundo

tricycle driver mong tatay.

Ngunit ikaw

ikaw na mabuting anak

'wag kang matutulog

dahil baka sa pagniniig ng iyong
mga pilik-mata

sagpangin ka ng bangungot
likha ng iyong konsens'ya

baka di mo na masilayan
nanlalabo mo nang umaga.

Supremo

Siguro nga, Supremo,

hindi larawan mo

nakaukit sa piso.

Siguro nga,

wala kang pambansang parke

gaya ng Luneta

o museo

tulad ng Fort Santiago.

Marahil hindi rin ganoon karami,

Supremo, mga bayan,

gusali’t paaralan

na isinunod sa iyong ngalan,

di gaya nina Quezon at Rizal.

Pero ito ang tandaan mo, Supremo,

kundi marahil sa iyong itak

at kundi umalingawngaw

sa bawat kanto ng Pilipinas

sigaw mo sa Balintawak,

baka hindi naiwagayway

ni Aguinaldo sa Cavite

watawat ng ating kalayaan.

Siguro nga, tama sila,

hindi ka puwedeng maging pambansang bayani

dahil naitatag mo lang naman
ang Katipunan

nang matibag ang La Liga Filipina,

dahil lumaban ka lang naman

nang matanaw mong nasindihan na

ng Noli at Fili

mitsa ng rebolusyon.

Pero naniniwala pa rin kaming mga aktibista, Supremo,

kaming nananalig sa dahas

at hindi sa pawang pakiusap,

na hindi mo tinalunton ang pilapil

na hinulma ni Rizal,

bagkus, naniniwala kami,

na hinawan mo ang mga damong-ligaw

para makalikha ng higit

na mahusay na kalsada

tungo sa tinitingala nating demokrasya.