Nagpakain sa Sistema

Papasok kang masigla.

May mga mata, tainga.

May puso, may kaluluwa.

Papasok kang

buhay na buhay ang pandama.

Papasok ka sa kumpanya

na ikaw

ang ikaw.

Indibidwal na nakauunawa,

alam ang mga dapat

ang mga kailangan.

Ang para sa lipunan.

Tatabunan ka ng mga gawain

sa pinapasukan,

sasakalin

ng malalabong patakaran,

bibingihin

ng makasariling mga angal.

Mawawala ka ng panahong

magsuri, magtanong.

At dahan-dahan kang mauupos.

Patuloy kang magpapanhik-

panaog.

Panhik,

panaog.

Panhik,

panaog.

Panaog.

Panaog.

Panaog.

Panaog.

Sa mekanikal mong pagbangon,

isang umaga,

malalaglag ang iyong mga tainga,

gugulong ang iyong mga mata.

Magtatago sa unan

ang iyong kaluluwa.

9/29/16

Lunes

I

Kahapon, ang tangi mong

pahinga. At hayun ka,

nginatngat at nilapa

ng sanlaksang labada.

II

Hibla lamang ang ating

pahinga. At bukas, sa

aligagang kalsada,

mayroon muling g’yera.

III

Mga daliri tayong

mekanikal ang galaw.

At itong hawlang s’yudad,

ang matandang orasan.

IV

Maiksi lamang ang buhay,

‘ka mo. At heto pa tayo,

di masakay. Dinukutan

ng mga kamay ng relo.

9/25/16

Lipat-Bahay

I

Labis ang ating pagod

sa gin’wang paghahakot.

Ngayong gabing malungkot,

bakit di makatulog?

II

Samu’t saring gamit ang

hindi natin makita.

‘Sinama na ba sila

ng mga alaala?

III

Kay lubak nitong bagong

daan. At ayos lamang.

Sapagkat habambuhay,

di na tayi lilisan.

IV

Kay sarap gumising sa

umaga. Sa bahay na

inyo na, koleksiyon

ang laksang alaala.

9/25/16

Pag-uwi

I

Sanlaksa’ng salaysay, sa ‘ting

dinadaanan. Sayang, na

sa durog nating katawan,

larawan lang na daraan.

II

Mabuting Samaritano

rin ang ilang estranghero.

Sa b’yahe natin sa mundo,

marami ring tandang bato.

III

Mahirap lagi’ng magb’yahe

sa lungsod. May lungkot, takot.

Ngunit uuwi may sigla.

Saya ko’ng makita sila.

IV

Minsan, nakamata ang b’wan

sa ‘king pagal na katawan.

Mapanglaw, at umuusal,

“Kaya mo ‘yan, kaya mo ‘yan.”

9/28/16