Sinulid

Sinulid ka na lang kung sumagi

sa aking isip,

madaling hawiin,

mabilis mapatid.

Nadapa ako kaninang madilim-dilim.

Nakapulupot na pala

ang mga alaala mo sa akin.

Paligsahan ng mga Gusali

Marahil, iisa lamang ang kanilang pangarap

ang mahigitan ang mga ulap

o masaling ang kalawakan.

Ipagkakait ng kanilang paligsahan

ang hiwaga ng dapithapo’t bukang-liwayway,

ililihim ang pinagmumulan

ng makapangyarihang ulan,

papaslangin ang rikit

ng bahaghari’t mga bituin

at itataboy ang patnubay

ng nagmamalasakit na buwan.

Walang magtatagumpay

sa walang hanggan nilang paligsahan.

Ngunit malinaw, sa malapit nang bukas

sa atin ang mga matang mapanglaw

na mag-aapuhap ng kalangitan.

Bagahe

Iba ang mga bagahe ng ating dibdib.

Hindi naisasalansan,

hindi madaling unawain.

Sa mahaba at payapang paglalakbay

tungo sa kinalakhang lalawigan,

hindi natin sila inilalagay

sa compartment ng bus,

ipinagkakatiwala sa konduktor

o sa maalikabok na lagayan

sa ulunan ng mga upuan.

Hindi natin sila iwinawalay sa atin,

hindi lang dahil hindi maaari,

kundi dahil nais natin silang kilalanin,

unawain, kaibiganin.

Saka natin isa-isang kukunin sa ating dibdib,

dadamhin ang kanilang bigat,

kikilatisin ang mga laman

saka tatanungin ang sarili.

Kailan at saan kita nakuha?

Papaano ko kayo naipon?

Kailangan ko pa ba ang iyong bigat?

At kung maging malinaw ang lahat,

Itatapon natin sa labas ang bagahe

o isisiksik

sa mga tagong sulok sa ating dibdib.

Abril

Kaninang madaling-araw,

alinsangan ang muling

gumising, nagpabangon sa akin.

Naglalagablab ang kama

at nagbabaga ang kurtina.

Napangiti ako sa mabilis

na panunulay ng pawis.

Higit itong kaibig-ibig

kaysa dating kawalan ng himbing

sa kirot

ng malamig na pag-ibig.