Maaari

Kaysarap sa pandinig

ng salitang ‘maaari,’

ang himig ng mga pantig

ang pag-uulit sa mga patinig:

ma – a – a – ri.

Kaysarap bigkasin nang paulit-ulit:

ma – a – a – ri.

Pagsasabing ‘puwedeng oo,’

‘puwedeng hindi.’

Guhit sa pagitan

ng malabo at malinaw.

Sa huling pantig

ibinibigay sa akin ang pasya

( ma – a – a – ri )

kung maglalakas-loob na tumawid

sa huklubang tulay

na hinahambalos ng hangin.

Pagsasalansan

Marahas, humahalik sa iyong mukha

ang hanging habagat.

At may kung ano kang

nadampot sa tanawin

o may kung anong

iniabot sa iyo ang hangin,

dagli kang nakalikha ng tula.

Mabilis ang daloy ng diwa,

dahong nakalulan sa agos

ng kristal na ilog.

Ang mga salita, taludtod

maingat mong isinalansan:

iniayos, sininop,

pinagsunod-sunod.

Dalawang maingay

na estranghero ang sumakay.

Malulutong ang halakhak,

pinupuno ang maluwag na sasakyan.

Binalikan mo ang isinasalansan,

nagimbal ka sa inabutan:

basag-basag na ang mga ito

sa iyong paanan.

Tricycle Driver

Mabagal ang takbo,

payapa ang ugong ng makina,

banayad

maging ang bawat pagkaldag;

nag-aalangan ang bawat pag-iwan

sa nagngangang kanto’t eskinita;

nakababagot ang pagpapalit ng mga larawan.

Dalawa pa lamang ang iyong pasahero:

isa sa loob,

isa sa likod.

Sa lawak ng espasyong

pinipilit sakupin ng mga mata

malimit mong makita

ang patpat na mga anak:

pinakakasimot

ang mga kanin sa pinggan.

Pusa

Nakapangalumbaba sa gusgusing mesita,

sa kanyang tabi, maputlang kape

at matigas nang pandesal.

Tulog pa ang tatlo niyang anak.

At bukas, may pasok na naman.

Nirahuyo ng payapang pusa

ang kanyang pansin:

may mangilan-ngilang kulay

ng papalubog na araw

masinop na nakikipagsalitan

sa balahibong kasingsaya

ng puting mga ulap;

tahimik na dinidilaan

ang pagitan ng mga daliri.

Mayamaya, hinabol nito

ang munti’t puting paruparo

na dumaan at dumapo sa damo.

Ngunit lumipad lamang palayo

ang naglalarong insekto.

Naghikab ang pusa, nag-inat

saka payapang naglakad.

Magaan at perpekto ang mga hakbang

walang nililikhang ingay

waring nag-aalalay.

Bahagyang kumukumpas

ang higad nitong buntot

bago naglaho

sa nangangapal at lunting mga talbos.

Nanatili siyang nakatitig sa talbusan.

Kinakalmot ng inggit

ang kaibuturan.

9th Floor

Sa malinis na salaming bintana

pinagmasdan ko ang lungsod,

siya

at ang katawan niyang puno nang alikabok.

Hubad na babaeng nang-aakit

ang nakatitig na mga billboard.

Malalang galis

ang kinakalawang na mga bubong.

Masalimuot ang palitan ng tangkad ng lahat,

at may hiwaga sa kanilang mga pagitan

at sa mga guwang sa kanilang katawan.

Mga mata ng pinya ang mga bintana,

nanlilisik, kayraming inililihim.

Daluyan ng makutim na tubig ang mga daan,

nagbarang basura ang mga tao’t sasakyan.

Sa hangganan nitong lahat,

nakatindig ang malalaking gusali,

bahagyang nagkukubli sa maruruming ulap.

Mga halimaw na laging naririyan,

nakatanaw, nag-aabang.

Pista Opisyal

Iba sa kadalasan, naupo ka agad

at doon pa sa iniibig mong lugar—

sa tabing-bintana ng bus.

Nagalak ka sa gayak ng siyudad

kaya’t ninamnam mo ang lahat:

ang di kapani-paniwalang dalang

ng mga tao’t sasakyan,

ang kawalang pagmamadali ng mga hakbang,

ang mahinhing pagtawid sa hangin

ng mga busina,

ang salimuot ng buhol-buhol na mga usok,

ang payapang pag-ikot ng mga gulong,

ang pag-asam ng mga gusaling

malampasan ang mga ulap,

ang umagang walang agam-agam.

Ninamnam mo ang lahat,

tulad ng pusa, sa kanyang paghihikab

at pag-iinat,

tulad ng paglasap sa tamis, init

pait ng kape

sa mga hatinggabi ng pagmumuni.

Ninamnam mo ang lahat,

nilasap ng mga pandama,

ng kaluluwa,

nang mapaghugutan ng lakas

at tatag.

Paghahanda sa hanggang gabing

tunggalian.

Galit sa Dalit

I

Inang Wika kung tawagin,

pinagmulan kung ituring.

Ang nanay mo ba’t probins’ya,

‘tinuturing mong basura?

II

Dahil lang sa ChEd at DepEd

masasayang na lamang,

‘tong ating Wikang Pambansang

daang taong ‘pinaglaban?

III

Itong Wikang Filipino,

wawalisin sa koleh’yo?

Baka mawalis, Pare ko,

pati ating pagkatao.