“Kasama ka”
para sa akin, ito ang kahulugan ng
buhay.
‘Pagkat sabay na nagpakilala sa atin ang
mundo
ang unang liwanag, na hindi ang araw ang
may bigay
kundi ang mga bumbilya
ang unang hangin, na hindi ang mga puno
ang may handog
kundi ang mga bentilador
ang mga ingay at tunog, hindi ng mga
ibon
kundi ng mga makina.
“Kasama ka”
para sa akin, ito ang kahulugan ng
buhay.
‘Pagkat lagi kitang kasama
sa pintuan ng banyo, sa paanan ng silya
sa mesa
sa tabi ng mga binti ng sopa.
At sa ilalim ng kama, kung gabi
ikaw, ikaw mahal
ang liwanag ko sa buong magdamag.
Kaya naman naisip kong
sabay tayong mawawalan ng saysay
at babalik sa mga pirasong pinagmulan.
Ang saglit nating pagkakalayo
ay isang mahabang kalungkutan.
Kaya noong isang araw
na inilayo ka sa akin ng mga agos ng
ilog
hindi ko na kilala ang mundo.
At ngayon, ang gusto ko na lang
ay maging pampasigla sa apoy
o magkapirara-piraso’t maging karugtong
ng paa ng muwebles.
‘Pagkat ang pagkawala mo
ay kawalang kahulugan ng pagka-tsinelas
at ang kawalang kahulugan
ay kawalang katuturan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento