Liwanag

Darating ang gabi, anak,

hindi mo na mapapansing

sinusundan ka ng buwan.

Hindi mo na siya titingnan, o kakawayan.

Kasabay iyon ng panahong

hindi ka na natutuwa sa ulan,

o sa eroplanong mababa ang lipad.

Ito ang yugtong mas madilim na ang gabi,

at hindi basta mapagliliwanag

ng pisikal na mga tanglaw.

Pero huwag mangamba, anak.

May sariling liwanag ang iyong dibdib.

Matuto ka lang itong hanapin.

Gagabayin ka niya

sa pinakamadidilim mang landasin.

Pusang Itim

Bata, bata, huwag akong katakutan.

Wala akong dalang malas.

Ibaon mo na sa lupa

ang itim-puting mga paniniwala.

Kung tumawid ako, at

ika’y nagdaraan, magpatuloy ka lamang.

Wala akong dalang malas,

mayroon lang ding pupuntahan.

Kakulay ko ang malusog mong buhok,

ang tinta mong gamit, ang punong kamagong.

At gaya ng gabing tahimik,

huwag kang matakot sa akin.

Kasinghiwaga ng dilim ang mga mata namin,

may ibubukas sa iyong marikit,

at mahiwagang daigdig.