Magandang Dalaga sa Dyip na Pa-Sta. Maria

Hindi humihinga ang ilaw, sa dyip na pa-Sta. Maria

nang umupo ako sa upuang

pangkalahating pisngi lang ng puwet.

Sa nakalatag na dilim

bahagi ng gabi ang loob ng dyip.

Naisip ko tuloy, di kaya may naghahalikan na sa loob

hindi pa namin nalalaman.

Sumakay si Manong, sumindi ang ilaw

at nagkaroon ng kulay ang mga mukhang

kanina’y hugis lamang.

Nagulat ako, sa ganda ng babaeng kaharap ko:

hugis puso ang mukha

singkit ang mga mata

matangos ang ilong

may malamang pisngi, kulay gabing buhok

makinis na kutis.

Minasdan ko siya, gaya ng sa isang magnanakaw:

mukha siyang edukada

hindi iyong mukhang palamura

o iyong bubukaka, sa harap ng kahit sinong guwapo;

mukha siyang matalino;

meron pa nga siyang kalong

na libro ni Paulo Coelho;

Natagpuan ko na lang, aking diwa sa alapaap.

Ganito’ng babaeng gusto kong makatuluyan

at makasama, sa mundong itinayo ko

mula pagkabata.

Like a virgin, touch
for the very first time

May nag-ring na cellphone

at dumukot ang aking minamahal sa kanyang bulsa.

“Hello.”

Hala, bakit boses lalaki siya?

“’Andito pa lang sa dyip.”

At napangiwi ako

at nandiri sa aking sarili.