Dugo ng Lamok

Habang nilalamay ko ang artikulo ko

hinggil sa kupad ng katarunga’t progreso

kolum sa pangmasang diyaryo

nagbukas ako ng ilaw

nilakasan ang bentilador.

Hindi sapat ang tanglaw ng kompyuter

at ang usok ng katol

upang itaboy ang mga walang hiyang lamok.

Sa pagbukas ng ilaw

nawala ang drama sa aking kuwarto

pero tiyak, hindi ang mga lamok

dahil rumoronda pa rin sila

sa magkabila kong tenga.

May isang nagtangkang dumapo sa aking pilik-mata.

Iniatras ko ang aking mukha, saka ko hinipan

aba, sa laki’t bigat ng katawan

hindi man lang nakuhang tangayin

ng aking hininga.

Nangati ang hita ko.

Tinampal ko.

Sabog ang katawan ng isa sa aking palad

at nagkulay pula ang pagitan

ng hinlalato ko’t palansinsingan.

Inamoy ko.

Malansa rin talaga’ng dugo ng lamok.

O baka naman dugo ito ng tao? 

Baka naman dugo ko ito?

Ganito rin kaya ang amoy

ng dugo ng mga parasitiko sa gobyerno

dahil dugo rin iyon ng tao, ng masa?

O di hamak na mas malansa’ng sa kanila?