Alam mo, sabi ko sa batang lalaking
nakadamit na pula, namumurok ang pisngi
nakatitig, nakangiti sa akin
mapalad ka, mapalad na mapalad ka
dahil ikaw, sa paglulupasay sa sahig
o paghuhumiyaw
o saglit na di pagkibo
nakukuha mo na’ng gusto mo
bahaghari man, ulan o bukang-liwayway.
Kaya mong laruin ang buhay
sa mumunti mong mga kamay
sapagkat binigyan ng kapangyarihan
ng buhay, ng lipunan
munting mong titig, munti mong ngiti, munti mong tinig
at sa iyong paggising
sa muling pagdilat ng iyong mga mata
kaya mong ibahin
ikot ng mundong iniwan mo.
Sana, alam mo'ng mga ito
para hindi mo muna hilinging tumanda
o kung maari nga, kailanman, ‘wag mo nang asamin pa
dahil hindi mo alam, naiinggit sila sa iyo
naiiinggit kami sa iyo, nang sobra
nang sobra-sobra.
Nananatiling nakatitig sa akin
itim na itim niyang mga mata
walang kakurap-kurap
hanggang sa lumabo siya sa aking paningin
at umahon, tumulay
butil ng luha sa aking mga pilik-mata
at tumulo sa kanyang pisngi
gumapang sa kanyang labi
at pinunasan kong aking pisngi't
nalasahan kong
maalat ang luha.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento