Darating ang gabi, anak,
hindi mo na mapapansing
sinusundan ka ng buwan.
Hindi mo na siya titingnan, o kakawayan.
Kasabay iyon ng panahong
hindi ka na natutuwa sa ulan,
o sa eroplanong mababa ang lipad.
Ito ang yugtong mas madilim na ang gabi,
at hindi basta mapagliliwanag
ng pisikal na mga tanglaw.
Pero huwag mangamba, anak.
May sariling liwanag ang iyong dibdib.
Matuto ka lang itong hanapin.
Gagabayin ka niya
sa pinakamadidilim mang landasin.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento