Pusa

Nakapangalumbaba sa gusgusing mesita,

sa kanyang tabi, maputlang kape

at matigas nang pandesal.

Tulog pa ang tatlo niyang anak.

At bukas, may pasok na naman.

Nirahuyo ng payapang pusa

ang kanyang pansin:

may mangilan-ngilang kulay

ng papalubog na araw

masinop na nakikipagsalitan

sa balahibong kasingsaya

ng puting mga ulap;

tahimik na dinidilaan

ang pagitan ng mga daliri.

Mayamaya, hinabol nito

ang munti’t puting paruparo

na dumaan at dumapo sa damo.

Ngunit lumipad lamang palayo

ang naglalarong insekto.

Naghikab ang pusa, nag-inat

saka payapang naglakad.

Magaan at perpekto ang mga hakbang

walang nililikhang ingay

waring nag-aalalay.

Bahagyang kumukumpas

ang higad nitong buntot

bago naglaho

sa nangangapal at lunting mga talbos.

Nanatili siyang nakatitig sa talbusan.

Kinakalmot ng inggit

ang kaibuturan.