Snatcher

Nagliliyab ang mga bumbilya sa mga sasakyan at poste, at nanginginig ang mga dumaraang trak, dyip at kotse. Nanlilisik na mga mata ang mga ilaw sa billboard ng Bench at Folded & Hung sa Balintawak.

Nakatayo si Baldo sa paanan ng footbridge sa Bagong Barrio, palinga-linga sa nagdaraang mga sasakyan— lalo na sa mababagal ang takbo o kaya nama’y humihinto— dahil sa pagsikip ng kalsada o pagbaba at pagsakay ng pasahero. Nakararamdam siya ng konting kaba— konti lang. Bakit kaya, tanong niya sa sarili. Dati, hindi naman siya kinakabahan. Bakit kaya?

Binasa niya uli ang text ni Sandra— bsta, gus2 k0 un6 ba6 n un!

Isang dyip na pa-Monumento ang huminto, maliit at luma na. Napangiti siya, isang babaeng nakaputing sapatos, pantalon at blouse, at malapit sa pintuan, ang nagti-text. Nursing siguro o psychology sa MCU, palagay niya.

Umusad ang sasakyan, mabagal lang. Sinundan niya. Huminto ito. Bigla siyang tumakbo palapit sa dyip, saka hinablot ang cellphone ng babae.

“Ay!” sigaw ng pasahero.

Mabilis siyang tumakbo, sa kabilang kalsada, sa kalsadang pa-Cubao. At lumuwang ang ngiti niya. Masikip ang kalsada at mabagal lang ang mga sasakyan, kaya agad siyang nakaakyat sa island. Pagkasampa niya sa island, tiningnan niya ang hawak niyang cellphone— touchscreen! Lumuwang lalo ang ngiti niya. Tinaasan niya ang talon niya.

Pagbagsak niya, sinalubong siya ng nakabibinging busina ng sasakyan, at ng dalawang nanlilisik na ilaw. Napiga niya ang hawak niyang cellphone.