Bigla, babaeng kay hirap mapasagot
ang naging tingin ko sa antok.
Niligawan ko na, hinarana,
hindi pa rin ibinibigay
maski ang malabong “sige na.”
Balak ko na ngang dramahan
at pagmakaawaan.
“Please naman, please naman.”
Hindi ko na tuloy napigilan,
naitanong ko minsan:
“Ano ba ang problema?”
Kumunot ang noo niya,
parang siya pa ang takang-taka.
“Panay kasi ang isip mo sa kanya.”
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento