P8

“Kuya, pasahe naman d’yan, Kuya,” itinungo ni Lara nang konti ang ulo niya, at niliitan ang buka ng bibig, nahihiya kunwari, “otso lang,” nasa tapat siya ng poste ng Meralco, nababangga ng liwanag ng nagdaraanang sasakyan.

Inabutan siya ng lalaki ng limang piso.

“Salamat, Kuya. Salamat,” ibinigay niya sa lalaki ang pinakamatamis niyang ngiti, at lumakad na siya.

Nang malayo na siya, nanghingi uli siya ng otso. Alam niyang makapag-uuwi uli siya ng maski P30. Napangiti siya. Sa mga modos kasi, kailangan din ang talino. Galingang umarte, at lagyan ng prinsipyo. Gaya niya, kaya otso ang hinihingi niya, dahil ang 8 ay suwerte, paikot-ikot lang, walang hanggan, tuloy-tuloy.

Kinabukasan, umaga pa lang, nasa Pasig na si Lara, sa pinagtatrabahuhan niya. Packer siya ng sabon sa isang cosmetics factory.

Kumukuha siya ng sabon sa makinang pamputol. Mamayang gabi, sa ibang lugar uli siya manghihingi ng otso. Dinampot niya ang naputol nang sabon. Kailangan, maka-P30 uli siya. Pumutol uli ang makina. Naipit ang kamay niya!

Napaiyak siya’t napahiyaw sa sakit. Nakita niya sa ibabaw ng makina ang hinliliit niya’t palasingsingan.