Malimit Mo Silang Makita sa Lansangan

Malimit mo silang makita sa lansangan

silang mga tila pinagdamutan 
ng magandang kapalaran

silang damit ay basahan

silang sa pagngiti, may alinlangan.

Malimit mo silang makita sa lansangan

ng Recto, Cubao, Divisoria’t Sangandaan

sa tarangkahan ng simbahan ng Quiapo’t Baclaran

sa palengke ng Raon, Marikina't Balintawak.

Malimit mo silang makita sa lansangan

nangangalkal ng pagkain sa nilalangaw na basurahan

upang mapatahan sa paghagulgol, pagmumura
bitukang parang hinihiwa
ng mapurol na labaha.

Musmos ang karamihan sa kanila

na sa halip na naliligo sa ulan, naglalaro

nakikipagpatintero’t nagtutumbang-preso

ay maaga nang inagawan ng laruan
at kinuha sa duyan
ng tagilid na lipunan.

Malimit mo silang makita sa lansangan

pero ni minsan, naaninag mo na ba
lungkot sa kanilang mga mata?

Narinig mo na ba'ng tangi nilang pangarap

ang guminhawa sa buhay at makaahon sa hirap?

O kaya'y nasabayan sila sa paglalakad
nang walang sapin ang mga paa

sa magalas at nakapapaso sa init na kalsada?

Nakatulog ka na ba sa kanilang kama

na yari sa pinagtagni-tagning sako at karton

at nakahimlay, sa dibdib ng bangketa?

Oo, tama ka.

Doon nga sila natutulog sa tabi ng kalsada

doon sa ilalim ng tulay, sa labas ng simbahan

sa mga eskinita

kung gabi ay malamok, niyayakap ng lamig

kung araw ay maalikabok, hinahagkan ng init.

Iyo’y lugar na ni minsa’y di mo tinangkang malapitan man lamang

'pagkat ayaw mong madapuan
ng mga mikrobyong doo'y nananahan

kapiling ng mga sanggol na walang maliw sa pag-uha

at ng mga batang sa hirap
nagmukha nang matanda.

Narinig mo na ba'ng kanilang daing

sa malamig na tubig sa panahon ng tag-init

sa kumot at pangginaw sa mga buwan ng taglamig?

Narinig mo na ba'ng elehiya

ng pagkalam ng kanilang tiyan

na tanging laman ay maasim na amoy ng rugby

at maantot na panis na lugaw?

Narinig mo na ba'ng kanilang pahayag

na pulos dilim lang ang mundo
na ang buhay ay di naman patas
na wala namang liwanag

at wala naman talagang Diyos?

Malimit mo silang makita sa lansangan

ngunit nasalat mo na ba
makapal na kalyo sa palad nila’t talampakan

o nahaplos man lamang
magaspang at humpak nilang pisngi?

Oo, malimit mo silang makita sa lansangan

pero maging araw-araw man iyan
hindi mo rin sila mauunawaan
hangga't tinitingan mo lang sila't
hindi nilalapitan.