Sa Isa't Isa

Mahirap maniwalang

magiging gayon pa rin kalutong ang mga halakhak

ang kislap ng mga ngiti

ang lalim ng pag-unawa

ngayong isa-isa tayong inihihiwalay sa isa’t isa

ng kahirapan

at ng tinatawag na “tadhana.”

Hindi ko rin masisisi

ang sinuman sa atin

kung sinasanay na niya ang sarili

sa bagong samyo ng hangin

o kung pipiliin niyang lumayo na

sapagkat ang kaya lang niyang tiisin ay mga galos

at hindi mga sugat.

Mahirap ding maniwalang ang muling pagkikita

kung meron man, sana, ay gaya pa rin ng dati

sa kulay, sa bango, sa lalim.

Mahirap maniwala, napakahirap

hinihingi ang tapang, ang katatagan.

Pero di ba, ang mga bagay na tunay ay di kumukupas

at may naitayo na tayong tahanan

na anong oras man, maari nating balikan?