Yoyong

“Di na nga ako masyadong kumakain sa terrace namin, e. Medyo ba nandidiri na rin ako ke Yoyong. Dumadahal, tapos do’n lang dudura sa harap nila.” si Edwin, papalabas sila ni Baldo sa Victory Mall sa Monumento— nag-ayos sila ng NBI ID.

Magkakaibigan silang tatlo, dahil matagal rin silang magkakasama sa Hustan’s Incorporated, pabrika ng papel ng Valenzuela. Isang taon nang wala roon si Yoyong, matapos itong mag-resign. Tumanggap din ito ng P300. Pero naroon pa ang dalawa, si Edwin ay tsuper ng trak, at si Baldo ay naman ay operator ng makina.

“E ba’t ba kasi ayaw pang ipagamot? Kelaki ng nakuha e,” si Baldo.

“Nagpakonsulta sa doktor sa center, niresetahan ng gamot, wala ring nangyari.”

“E kelangan do’n e ‘yong tutukan talaga.”

“Ewan ko ba sa kanya. Panay ang bilin ko pag nag-aabot kami sa labas pag gabi, ngingiti-ngiti lang.”

“Napakatipid kasi sa pera,” naunang sumakay si Baldo sa dyip na pa-Malanday.

“Buti ‘ka mo’t di nangangaliwa si Mareng Gemma,” sa tabi ng pinto nakaupo si Edwin.

“Mukhang hindi naman gagano’n ‘yon. Halatang matino.”

Tumango lang si Edwin.

Pagdating ng Marulas, sa tapat ng Petron, sumakay ang Mareng Gemma nila, kahawak-kamay ang isang lalaking hindi nila kilala.