Baguhan

Mga bandang 6:30 AM iyon, papasok ako sa PUP. Walang bus na pa-Sta. Cruz sa Malinta Exit, kaya nag-Cubao na lang ako. Maluwag pa noon sa Edsa, mabilis-bilis pa ang biyahe kahit rush hour.

Sa upuang pandalawahan ako naupo. May tumabi sa akin, lalaki. Kutis magsasaka at mukhang nasa trenta anyos na.

Nang nakapila na sa tollgate ang bus, papasok sa NLEX, lumapit ang konduktor.

“Cubao, estudyante,” sabi ko.

Tiniketan ako ng konduktor.

“Eleven,” sabi ng katabi ko.

Nagkaroon ng mga alon sa noo ng konduktor. “Sa’n ‘yon?”

“Sa Eleven.”

Muntik na akong matawa. Parang pampilosopo iyong sagot.

“Trese lang ang pamasahe ro’n,” dugtong ng katabi ko.

Iniabot niya ang trese, at tiniketan siya ng konduktor.

“Bago lang siguro ‘yong konduktor,” sabi niya pagkalayo ng konduktor. “Di alam ‘yong Eleven, e. ‘Kaw ba, Boy, alam mo ‘yon?”

Tumango ako. Alam kong ang Eleventh Avenue sa Bonifacio Avenue ang tinutukoy niya. Naririnig ko iyon sa konduktor pag papasok ako.

“Sa Mayon po ‘yon di ba?” sabi ko.

Tumango siya. “Do’n nga.”

“Kaya lang po, pa-Sta. Cruz po ‘yon, e. Cubao po ‘to, e. Dadaan po ba ‘to ro’n?”

“Gano’n ba?” Natahimik siya. “Bago lang kasi ‘ko rito, e.”

Nakita ko sa kanya ang kaba, ang pagkagulat at matinding pag-iisip.

Sa Camachile, nag-aatubili siyang bumaba.