Musika ang matatabang
patak ng ulan
inanyayahan ang aking
mga paa,
magtungo sa pintuan
masdan ang pagbibihis
ng bakuran.
Sa alulod at kanal sa
loob ko
masiglang umagos ang
mga salita
sa akala kong baradong
akda.
Nagwawala ang mga punit-punit
na dahon ng saging,
naglililiyad ang punong
bayabas,
nagkukumpas ang mga katawan
ng kawayan.
Luminaw ang larawan
ng kinikilala kong
tauhan.
Basag na tunog ang
kulog.
Parang may treng
dumadaan
sa ibabaw ng mga ulap.
Naninindak ang kidlat.
Meron yatang nais
isiwalat.
Unti-unti, nagkatinig
ang mumunting mga bagay
sa isip.
Nagpaalam ang ulan.
Ang karahasan.
Ang kalungkutan.
Iniwan ang bakuran
sa bagong kasuotan.
Sa mataba’t masiglang lupa,
luntiang damo
nakatindig
ang kinakatha kong
maikling kuwento.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento