Ito ang kanilang teritoryo—
mukhang kay payak lang na mundo
upang di mahalatang laberinto.
“Iligaw sa dawag nitong kagubatan
ang mabababang uring nilalang,”
ang atas sa kanila ng punong aswang.
Sapagkat di sila dapat makalabas,
nang di matanglawan ng sikat ng araw.
Kay rami nang pinaslang ng punong aswang.
Galak na galak siya sa hindi maubus-ubos
at kay lilinamnam na mga lamanloob.
Salamat sa laksa niyang tiyanak,
pinagpupugayan siya ng lahat.
May mangilan-ngilang nakalabas
sa kagubatan, at binalikan ng katinuan.
Itinuturo nila ang daan palabas,
ngunit inuusig at binabato sila ng lahat.
TIYANAK
Siya na lang ang nalalabi sa kanilang uri.
At sapagkat wala nang mga gubat,
sapagkat hindi na kasingsukal
ang tinatawag na mga kasukalan,
itong siyudad na ang kanyang pook-laruan.
Laberinto ang sanga-sangang lansangan,
naninindak ang mga gusaling nakapamaywang.
nanlilinlang ang magkakamukhang daan.
Ang buong lungsod ay mapanglitong
dawag ng ugat at mga laman-loob.
Ngunit hindi niya rito inililigaw
ang kawawang mga nilalang.
Hindi lamang lunan ang nagbago,
umangat din ang antas ng panlilito.
Inililigaw niya ang mga tao sa siyudad
sa kani-kanilang saysay at pangarap.
May mga nag-akalang nasa
pagbuo ng sariling pamilya ang saya,
naligaw sa talagang nais na
mabuhay nang binata at dalaga.
May mga nauhaw sa palakpak.
At ngayong kilala ng lahat,
saka nasasaid ang balon ng galak.
Walang silbi ngayon sa kanya
ang pagbabaliktad ng kamiseta.
Kung kaya nilang hindi pakinggan
ang mga alingawngaw ng siyudad,
saka lang sila makakaligtas
sa laberinto sa kanilang utak.
Iilan pa lamang ang nakalabas,
silang sa kabila ng ingay ng paligid
ay nagawa pa ring marinig
ang sinasabi ng sariling tinig.
MANANANGGAL
SA LUNGSOD
Dalawang beses lamang kada linggo niyang
hinahati ang pagal na katawan.
Iiwan sa kipot ng inuupahan
ang ibabang bahagi, samantalang
lilipad sa lungsod na mas masalimuot
pa sa dawag ng laman-loob
ang itaas na bahaging kadalasa’y
hindi makapaimbulog
dahil sa hatak ng pagod, gutom at antok.
Hindi lang naman sinaklot na katawan
ang kailangan para mabuhay.
May kuryente, internet, renta sa bahay,
tubig na kailangang bayaran,
na kada buwan ay nagbabantang mandagit
kung di makatutupad sa mga palugit.
Dalawang beses lamang kada linggo niyang
hinahati ang pagal na katawan.
Ngunit hindi mabilang kada araw
niyang hinahati ang sarili.
-----
Ang akda ay lahok sa Saranggola Blog Awards 12
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento