Kung
natabunan na
ng
laksang papel,
sa
kanlong ng nabubuong yungib
sa
ilalim ng dilim,
sarili
ay suriin.
Maririnig
na
ugong
na ng makina
ang
tunog ng buntong-hininga,
madaramang
daliri na ng relo
ang
sariling hintuturo—
patulis
at may nguso.
At
kung masisilip
ang
sarili sa salamin,
dagling
mababatid,
ang
mga matang
dati-rati’y
maningning,
ngayon
ay walang
kabitu-bituin.